PENSEJARAHAN ZAMAN FEUDAL DI MALAYSIA

Feudalisme ialah satu istilah yang dipinjam dari sejarah eropah.Istilah feudalisme sangat digemari pada kurun ke-10 selapas berlakunya revolusi perancis.Terdapat banyak takrif tentang maksud feudalisme,tetapi secara kasarnya terdapat dua maksud umum yang merangkumi segala ciri persamaan dan perbezaan. Takrif pertama menekankan bahawa feudalisme ialah satu bentuk organisasi politik dan social yang mempunyai kelas atau susun lapis tertentu iaitu mengikut susun lapis hierarki.Manakala mengikut takrif umum yang kedua, feudalisme membawa maksud satu system hubungan bertimbal balas yang yang berdasarkan ketaatsetiaan antara dua kumpulan manusia bebas. Di Malaysia zaman feudalisme dapat dilihat pada zaman perintahan raja atau sultan iaitu zaman sebelum campur tangan penjajah di Tanah Melayu khususnya kuasa british.
Perkembangan pensejarahan Malaysia pada zaman feudal adalah berdasarkan kesusasteraan iaitu melalui puisi,sajak,gurindam,syair,hikayat dan penulisan tentang urusan pentadbiran seperti undang-undang,perkembangan politik dan peranan para pemerintah.Perkembangan pensejarahan pada peringkat awal kebanyakkannya adalah ditulis berdasarkan cerita rakyat.Cerita rakyat merupakan salah satu cabang kesusasteraan melayu lama yang paling tua.Cerita rakyat disampaikan melalui peraturan(lisan)serta lahir dalam masyarakat melayu yang bercorak tradisinal yang masih tidak mengenal huruf serta tinggal di kawasan pedalaman.menurut Professor Mohd Taib Osman, sastera rakyat atau cerita rakyat mempunyai berbagai-bagai jenis,antaranya ialah cerita rakyat yang mengandungi unsur-unsur seperti mitos, legenda,lipur lara, ungapan, nyanyian rakyat dan teka-teki. Cerita rakyat yang di tulis semula boleh digunakan sebagai sumber sejarah masyarakat bawahan tetapi ia harus diberi kepercayaan yang terhad dengan batasan tertentu.
Penulisan sejarah pada zaman feudal adalah berdasarkan kesusasteraan yang mengandungi unsur mitos.Menurut Bascom.mitos sejenis prasa naratif yang bercorak tradisional yang dianggap oleh masyarakat bahawa ceritanya melalui pertuturan yang dianggap benar-benar berlaku pada masa lampau.Mitos diterima oleh masyarakat pada zaman tersebut dengan penuh keprcayaan dan keyakinan,malah hal ini diajarkan supaya
masyarakat mempercayainya tanpa mempersoalkan kebenarannya.Mitos dianggap suatu cerita yang suci dan lahir daripada kepercayaan agama yang mengisahkan tentang dewa.

BIBLIOGRAFI
Abu talib ahmad dan cheah boon kheng, isu-isu pensejarahan,pulau pinang, universiti sains Malaysia, 1995.

Arba`Yah Mohd Noor, Ilmu Sejarah Dan Pensejarahan, Kuala Lumpur ,Dewan Bahasa Dan Pustaka, 2002.

Badriyah Haji Salleh Dan Liok Ee,Alam Pensejarahan Dan Pelbagai Perspektif, Kuala Lumpur, Dewan Bahasa Dan Pustaka, 1975.

Dr.Ismail Hamid, Perkembangan Kesusasteraan Melayu Lama, Kuala Lumpur,Perpustakaan Universiti Malaya, 2001.

Mohd Taib Osman, Tradisi Lisan Di Malaysia, Kuala Lumpur,KBBS,1975.